O ile zabezpieczenia osobiste charakteryzują się odpowiedzialnością osobistą kredytobiorcy (który odpowiada całym swoim majątkiem), o tyle zabezpieczenia rzeczowe ograniczają odpowiedzialność dłużnika do poszczególnych składników tegoż majątku. Najczęściej stosowanym przez banki zabezpieczeniem rzeczowym jest hipoteka na kredytowanej nieruchomości. Hipoteka – jest ograniczonym prawem rzeczowym na nieruchomości lub innych wybranych prawach (m.in. spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej czy spółdzielczym prawie do lokalu użytkowego). Do powstania hipoteki niezbędny jest wpis do księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości będącej przedmiotem zabezpieczenia. Warto przypomnieć, iż hipoteka zabezpiecza wierzytelności pieniężne, w tym także roszczenia o odsetki nieprzedawnione oraz o przyznane koszty postępowania. Bardzo istotną kwestią przy ustanawianiu hipoteki jest prawidłowe ocena wartości nieruchomości. Z reguły w takiej sytuacji bank korzysta z wyceny zewnętrznej, która zostaje sporządzona przez licencjonowanego rzeczoznawcę i najczęściej jest oparta na metodzie wartości rynkowej. Za wykonanie szacunkowego operatu nieruchomości w większości banków płaci kredytobiorca. Blokada środków na rachunku bankowym – stanowi jedno z najczęściej stosowanych zabezpieczeń wierzytelności, choć – ponieważ jest to umowa nienazwana – nie do końca chroni interesy banku (gdyż nie ma on pierwszeństwa przed innymi wierzycielami osobistymi dłużnika). Ustanowienie blokady następuje po pisemnej dyspozycji posiadacza rachunku, w której upoważnia on bank do zablokowania na koncie określonej kwoty i jednocześnie udziela bankowi pełnomocnictwa do jej zajęcia, jeśli nie ureguluje zobowiązań wobec banku w terminie. Blokada może być dokonana na rachunkach oszczędnościowych oraz oszczędnościowo-rozliczeniowych, na kontach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub na lokatach terminowych. Przewłaszczenie – ta metoda sprowadza się do przeniesienia na rzecz banku prawa własności rzeczy (np. samochodu, linii produkcyjnej) lub papierów wartościowych będących w posiadaniu dłużnika, przy czym zastawca nadal korzysta z przedmiotu zastawu. Kredytobiorca, który dokonał przewłaszczenia, ma obowiązek utrzymania i ubezpieczenia przewłaszczonej rzeczy, jednak nie może jej zbyć, obciążyć ani oddać osobie trzeciej do używania. Przewłaszczenie jest zarówno dla banku, jak i kredytobiorcy dość wygodnym rozwiązaniem, ze względu na prostotę i szybkość jego ustanowienia. W momencie, w którym kredytobiorca staje się nierzetelnym dłużnikiem, bank występuje z pisemnym żądaniem wydania przedmiotu przewłaszczenia (po czym, najczęściej po przeprowadzeniu postępowania egzekucyjnego, wchodzi w jego posiadanie). Zastaw – działa tutaj taki sam mechanizm, jak w przypadku hipoteki. Zastaw jest bowiem ograniczonym prawem rzeczowym, który może być ustanowiony jedynie na rzeczach ruchomych oraz na prawach zbywalnych (takich jak np. akcje oraz obligacje). W sytuacji, w której dłużnik staje się niewypłacalny, bank ma prawo do sprzedaży zastawionej rzeczy w trybie egzekucji sądowej. Kaucja – na podstawie zawartej umowy kredytobiorca składa w banku przedmiot kaucji (czyli środki pieniężne albo bony), które stają się własnością banku i którymi bank może swobodnie dysponować w przypadku niespłacenia przez dłużnika kredytu w terminie. Z reguły kaucja gotówkowa jest przechowywana na nieoprocentowanym rachunku bankowym. Jeśli jednak kaucja trafiła na konto oprocentowane, bank może wypłacić dłużnikowi wynagrodzenie za okres korzystania z przejętej kwoty. Dla kredytobiorcy ta forma zabezpieczenia ma istotną wadę – kaucję można odzyskać dopiero po całkowitej spłacie kredytu. Stosowanym przez niektóre banki zabezpieczeniem jest poddanie się przez dłużnika egzekucji w akcie notarialnym. Metoda ta ułatwia wierzycielowi uzyskanie tytułu wykonawczego stanowiącego podstawę egzekucji sądowej. W sytuacji, w której dłużnik zalega ze spłatą kredytu, sąd nadaje tytułowi klauzulę wykonalności, co umożliwia szybkie podjęcie działań komorniczych.