Wszelkie transakcje przeprowadzane na rynku finansowym są obarczone elementem ryzyka. Pod wpływem wielu różnych okoliczności inwestor może osiągnąć zyski znacznie większe od zaplanowanych lub też ponieść nieoczekiwane straty. Ta cecha rynku kapitałowego stwarza z jednej strony wyjątkową szansę na uzyskanie wysokiej stopy zysku, z drugiej – stanowi zagrożenie dla prowadzonej przez inwestora działalności. Pojęcie ryzyka inwestycyjnego posiada kilka, jeśli nie kilkanaście różnych definicji. Najkrótsza z nich stwierdza, iż ryzyko to dająca się zmierzyć niepewność, inna – iż jest to możliwość nieosiągnięcia celu, jakim kierowały się strony zawierające umowę. Niemniej we wszystkich definicjach ryzyka akcentowany jest fakt, iż jest to parametr, który można za pomocą różnych metod oszacować (czyli określić prawdopodobieństwo osiągnięcia wyników większych lub mniejszych od przewidywanych). Każdy inwestor decydujący się na wybór określonych instrumentów finansowych, musi więc wziąć pod uwagę związane z nimi ryzyko. Przy czym obowiązuje jedna kardynalna zasada: im większa jest oczekiwana stopa zwrotu, tym większe prawdopodobieństwo poniesienia straty. Osoby, które wybierają tego typu inwestycje, traktują ponadprzeciętne zyski jako „premię za ryzyko”, a także potwierdzenie swoich umiejętności szacowania jego poziomu. Rodzaje ryzyka inwestycyjnego Na ryzyko inwestycyjne składa się wiele czynników, które mogą bezpośrednio lub pośrednio przesądzić o rentowności konkretnej transakcji. Są to: Ryzyko niedotrzymania warunków umowy – może mieć charakter celowy lub wynikać z przejściowych problemów jednej ze stron biorących udział w danej transakcji, powodujących, iż nie jest ona w stanie wywiązać się z wcześniej podjętych zobowiązań. Ten rodzaj ryzyka jest charakterystyczny dla instrumentów pochodnych oraz dłużnych (często ma wówczas postać ryzyka kredytowego, wynikającego z zagrożenia, jakim jest utrata zdolności kredytowej przez inwestora lub dostawców). Ryzyko niedotrzymania warunków umowy dotyczy zwłaszcza instrumentów finansowych, które nie są przedmiotem obrotu publicznego – dobrym przykładem mogą tu być np. kontrakty futures. Ryzyko rynkowe – w ujęciu węższym jest związane z koniunkturą na rynku finansowym, w ujęciu szerszym – z koniunkturą gospodarczą na świecie lub w danym kraju. W tym ostatnim przypadku jest uzależnione od takich czynników, jak stopa inflacji, stopa bezrobocia, stopy procentowe oraz inne wskaźniki makroekonomiczne. Warto w tym miejscu dodać, iż wysokość stóp procentowych wpływa zwłaszcza na wartość instrumentów dłużnych oraz udziałowych. Ryzyko walutowe – wynika ze zmiany wyceny wartości walut i wzrostu lub spadku kosztów przewalutowania inwestycji. Ryzyko otoczenia finansowego – jest związane z wadliwym funkcjonowaniem podmiotów pośredniczących w transakcjach na rynku kapitałowym: biur maklerskich, giełd papierów wartościowych, internetowych platform brokerskich (rynek forex). Ponieważ ryzyko to wiąże się z niemożnością przeprowadzenia lub sfinalizowania transakcji, często nazywa się je ryzykiem transakcyjnym. Ryzyko prawne – w tym przypadku czynnikiem zwiększającym ryzyko jest wprowadzenie niekorzystnych dla inwestora przepisów prawnych, zwłaszcza uregulowań w zakresie ceł, akcyz, pozwoleń, zasad prowadzenia działalności gospodarczej, a przede wszystkim – zasad opodatkowania zysków kapitałowych. Niektóre źródła zaliczają ryzyko prawne do ryzyka operacyjnego. Ryzyko polityczne – jest spowodowane ingerencją polityczną w sprawy gospodarki, w efekcie której może dojść do niemożności realizacji inwestycji lub obniżenia spodziewanych zysków. Także w przypadku rozmaitych wydarzeń politycznych (zmiana układu sił w parlamencie, zmiana polityki prowadzonej przez rząd) może dojść do zawirowań na rynku kapitałowym, których efektem będzie podwyższone ryzyko inwestycyjne. Ryzyko wydarzeń – jest łączone z możliwością wystąpienia nieoczekiwanych zdarzeń, które choć nie mają wpływu na ogólną sytuację na rynku, mogą wpłynąć na sytuację określonego instrumentu finansowego.