Do tajemnic zawodowych, związanych z wykonywaniem określonych zawodów, zaliczamy między innymi tajemnicę bankową. Jest ona szczególnego rodzaju wymogiem, nakładanym na banki przez ustawę Prawo bankowe (Dz. U. 2002 r., Nr 72, poz. 665 ze zmianami). Jej podstawowym zadaniem jest ochrona praw klienta, zaś jej naruszenie lub nienależyte wykonanie wiąże się z odpowiedzialnością karną oraz majątkową. Na czym polega obowiązek profesjonalnej dyskrecji Obowiązek przestrzegania tajemnicy bankowej spoczywa na banku (jako instytucji), na zatrudnionych w nim pracownikach oraz osobach, za pośrednictwem których bank wykonuje czynności bankowe. Przedmiotem ochrony są informacje dotyczące wszelkiego rodzaju usług świadczonych przez banki. Tajemnica bankowa dotyczy więc nie tylko czynności bankowych sensu stricto (np. udzielania kredytów, prowadzenia rachunków oszczędnościowych, przyjmowania wkładów pieniężnych, emitowania bankowych papierów wartościowych), ale również czynności sensu largo (udzielania i potwierdzania poręczeń, wydawania kart płatniczych, udostępniania skrytek sejfowych). Ponadto wymóg profesjonalnej dyskrecji obowiązuje pracowników banku na wszystkich etapach kontaktu z klientem. Obejmuje zarówno dane uzyskane trakcie negocjacji, jak i informacje związane z zawarciem umowy. Musi być również przestrzegana po wygaśnięciu umowy, o ile bank przechowuje dane osobowe klienta. Co grozi za ujawnienie tajemnicy bankowej Jeżeli z ujawnienia tajemnicy bankowej i jej wykorzystania niezgodnie z przeznaczeniem wynikną jakieś szkody, wówczas bank ponosi za nie odpowiedzialność na zasadzie winy. Złamanie tajemnicy bankowej wiąże się z odpowiedzialnością karną, ponadto klient może również wytoczyć bankowi sprawę cywilnoprawną, o ile zdoła wykazać wyraźny związek przyczynowy między faktem naruszenia tajemnicy bankowej a poniesioną szkodą. Zgodnie z prawem bankowym osobie, która ujawnia lub wykorzystuje do własnych celów informacje objęte tajemnicą bankową, grozi nawet milion złotych grzywny oraz trzy lata pozbawienia wolności. Kiedy ujawnienie tajemnicy jest dopuszczalne Warto jednak zaznaczyć, iż ustawodawca przewidział szereg wyjątków od generalnej zasady i określił sytuacje, w których naruszenie tajemnicy bankowej stanowi prawny obowiązek banku. Do instytucji, którym bank musi udostępnić informacje na temat klienta należą m.in.: inspektor kontroli skarbowej, szef Służby Celnej, prezes Najwyższej Izby Kontroli, Komisja Nadzoru Finansowego, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, prokuratorzy i sądy, wojsko i policja, Żandarmeria Wojskowa, Straż Graniczna oraz generalny inspektor ochrony danych osobowych. Jak więc widać, lista instytucji, upoważnionych przez ustawę do żądania od banków udzielania informacji stanowiących tajemnicę bankową jest dość długa. Warto nadmienić, iż podmioty, którym ujawniono tajemnicę bankową na podstawie art. 105 Prawa bankowego są zobowiązane do wykorzystania tych informacji wyłącznie w granicach upoważnienia (a więc nie mogą przekazywać poufnych danych innym podmiotom). Ponadto bank nie jest zobowiązany do dochowania tajemnicy bankowej w przypadku sprzedaży wierzytelności zakwalifikowanych jako stracone oraz wierzytelności, które zbywa w ramach procesów sekurytyzacyjnych.